Kancelaria Radcy Prawnego Edyta Kubiak – Lipowska reprezentuje Klientów na rynku usług finansowych. Prowadzimy spory tzw. frankowiczów – zmierzające do odzyskania „nadpłaconych” rat kredytowych, związanych ze stosowaniem przez banki dowolnego kursu franka szwajcarskiego, jak i „odwalutowywania” tych umów. Specjaliści z zakresu prawa konsumenckiego i prawa europejskiego zapewniają naszym Klientom kompleksową obsługę ale również zrozumiałą, jasną informację o ryzyku procesowym. Prowadzimy również postępowania związane ze zwrotem ubezpieczeń tzw. ryzyk bankowych (niskiego wkładu własnego, ubezpieczeń pomostowych) oraz egzekwowaniem należności z tytułu zajścia wypadków ubezpieczeniowych w ubezpieczeniach grupowych na życie.

W przypadku kredytów frankowych, w razie korzystnego rozstrzygnięcia sądu, kredytobiorcy są w stanie zmniejszyć swoje rzeczywiste zadłużenie prawie o połowę, a wysokość rat kapitałowo-odsetkowych o co najmniej 1/3.

Zainteresowanych, prosimy o przesłanie skanów umów kredytowych wraz ze zgodą na przetwarzanie w ramach analizy sprawy danych osobowych objętych treścią umowy przez Kancelarię.

 

Rozszerzona informacja dot. roszczeń klientów:

Roszczenia potencjalnie przysługujące klientom instytucji finansowych w przypadku zawierania umów kredytowych

1.   Tzw. klauzule dowolnej zmiany oprocentowania umożliwiające kredytodawcy dokonywania zmiany wysokości oprocentowania bez wskazania kryteriów, w oparciu o które zmiana ta będzie następować lub ze wskazaniem kryteriów niejednoznacznych, nie odnoszących się do obiektywnych, możliwych do oszacowania wskaźników (np. stóp referencyjnych LIBOR/WIBOR/EURIBOR) – w przypadku zamieszczenia takiej klauzuli w umowie kredytowej, w związku z jednej strony z abuzywnością tego postanowienia, a z drugiej – ze sprzecznością takiego zapisu umownego z art. 69 ust. 1 i 2 Prawa bankowego, klientom przysługuje roszczenie o stwierdzenie nieważności umowy kredytowej i zwrot wszystkich zapłaconych do tej pory z jej tytułu świadczeń (po ewentualnym potrąceniu kwoty głównej kredytu należnej bankowi).

 

W zależności od rodzaju kredytu (złotowy czy walutowy), taki korzystny dla klienta wyrok oznacza potencjalną możliwość oszczędności w wysokości:

a.    w przypadku kredytów w PLN – ok. 40-50% wartości kredytu;

b.   w wypadku kredytów w CHF – ok. 100% wartości kredytu, o ile umowa zawierana była i środki wypłacone zostały przed gwałtownym wzrostem kursu franka szwajcarskiego (na co składa się wzrost kwoty głównej zobowiązania o ok. 40% i oszczędność na odsetkach);

c.    w przypadku kredytów w innych walutach obcych – ok. 50% wartości kredytu.

 

2.   Klauzule indeksacyjne przewidujące odnoszenie kwoty kredytu wyrażonej w umowie kredytowej w PLN do waluty obcej na podstawie kursów kupna/sprzedaży waluty obcej stosowanych przez bank w oparciu o Tabele, bez wskazania w umowie jednoznacznych i obiektywnych kryteriów ustalania wysokości tych kursów; a także stosowanie tzw. spreadów walutowych – Klientowi przysługują kumulatywnie: roszczenie o zwrot nadpłaconych kar (w celu ich obliczenia niezbędna będzie pomoc ekonomisty/księgowego) oraz o uznanie za bezskuteczne klauzul indeksacyjnych (co doprowadzić powinno de facto do wstecznego „przewalutowania” kredytu na złotowy). Zdarzają się jednak orzeczenia, w których sądy takie umowy uznają za nieważne w całości.

Potencjalna oszczędność klienta w przypadku roszczenia o zapłatę i uznanie postanowień indeksacyjnych za niedozwolone – ok. 40% kwoty głównej kredytu + 40% wartości odsetek (w związku z tym, że będą liczone od kwoty wskazanej w umowie wyrażonej w PLN a nie od przeliczonej kwoty w CHF).

 

3.   Umowy denominowane – umowy zawarte (i środki wypłacone) przed 27 stycznia 2009 roku, w których wartość zobowiązania od początku wyrażona była w walucie obcej (CHF), a środki mogły być udzielone wyłącznie w złotych polskich według kursu, opartego o wartości wskazane w Tabeli Banku, a w umowie brak było kryteriów precyzujących sposób ustalania tych kursów.

Roszczenia klientów w przypadku tego typu umów powinny być kierowane alternatywnie: w pierwszej kolejności o stwierdzenie nieważności umowy (z powodu niezgodności jej treści z art. 69 PrBank), a w drugiej – o stwierdzenie, że klauzule denominacyjne są abuzywne, a więc nie wiążą konsumenta.

Oszczędność klienta w przypadku wygrania sprawy, w zależności od treści rozstrzygnięcia na szacunkowym poziomie tak jak w pkt. 1 lub 2.

 

4.   Ubezpieczenie niskiego wkładu własnego kredytobiorcy – przysługuje mu wówczas roszczenie o zwrot rat zapłaconych tytułem ubezpieczenia, które zabezpieczało wyłącznie ryzyko kredytodawcy z wyłączeniem interesów ekonomicznych kredytobiorcy, który przy tym był zobowiązany do opłacania składki obciążającej bank.

Roszczenie o zapłatę wyczerpuje sumę uiszczonych 10 lat wstecz opłat z tego tytułu na rzecz banku, przy czym będzie ono powiększone o odsetki należne za okres od dnia spełnienia świadczenia nienależnego do dnia zapłaty.

 

Opłata sądowa to 5% WPS, ale nie więcej niż 1.000 zł.

Ryzyko klientów wiąże się głównie z przegraniem sprawy – w pierwszej instancji oznaczałoby to konieczność poniesienia opłaty sądowej, kosztów zastępstwa procesowego pozwanego banku (zazwyczaj od 5.000 do 10.000 zł) i ew. kosztów opinii biegłego.